یکی از مهم ترین مراحل ایمپلنت دندان، فرایند بخیه ایمپلنت است که نقش بسیار مهمی در موفقیت این جراحی ایفا می کند. هدف از بخیه، قرارگیری صحیح ایمپلنت در موقعیت مکانی مورد نظر، ایجاد شرایط بهتر جهت یکپارچه سازی اباتمنت و تاج دندان مصنوعی ایمپلنت با ساختار لثه و تسریع بهبود روند درمان است. باید بدانید که این بخیه ها در 2 نوع جذبی و غیرجذبی وجود دارند و انتخاب بین هر کدام از آن ها وابسته به نظر پزشک متخصص است. بخیه، نقطه اتصال بین اجزای ایمپلنت (اباتمنت ، تاج دندان) و لثه برای ایجاد یک محیط یا فضای امن و مناسب برای تسریع بهبود روند جراحی شناخته می شود. اگر اگر بخیه را دیر بکشیم چه عارضی هایی در انتظارمان است؟ سفید شدن روی بخیه به چه معناست؟ علائم عفونت بخیه چیست؟ اگر بخیه باز شود چه کنیم؟ پاسخ به تمام سوالات شما در این نوشتار از مجله implantdr.
قرار است مطالعه کنیم ...
Toggleبخیه ایمپلنت عملیاتی است که طی آن، پس از کاشت ایمپلنت در استخوان فک، لثه ها در محل به طور دقیق به هم وصل می شوند. این مرحله برای محافظت از ایمپلنت و فراهم کردن محیطی مناسب برای بهبودی سریع و صحیح لثه ها و بافت های اطراف آن لازم است. بخیه ها معمولاً از مواد قابل جذب یا غیرقابل جذب هستند و پس از گذشت مدتی یا در صورت استفاده از بخیه های غیرقابل جذب، توسط دندانپزشک برداشته می شوند.
بخیه ها بعد از جراحی اهمیت زیادی دارند؛ زیرا به حفظ موقعیت ایمپلنت در داخل استخوان کمک می کنند و از جابجایی آن جلوگیری می کنند. با دوخت لثه ها، زخم ها سریع تر بهبود می یابند و احتمال عفونت کاهش می یابد. بخیه ها به طور مؤثر از ورود باکتری ها به داخل زخم جلوگیری می کنند و خطر عفونت را کاهش می دهند. این مرحله به تثبیت بافت های نرم اطراف ایمپلنت کمک می کنند تا ساختار مناسب برای ایمپلنت فراهم شود.
بخیه ایمپلنت به دو دسته اصلی تقسیم می شود:
بخیه های قابل جذب یکی از انواع رایج بخیه هایی است که در جراحی و کاشت دندان استفاده می شود. این نوع بخیه ها معمولاً از مواد مصنوعی هستند که به مرور زمان در بدن جذب می شوند و نیازی به برداشتن ندارند. بخیه های قابل جذب معمولاً بین 1 تا 3 هفته بعد از جراحی جذب می شوند. مزیت این بخیه ها این است که شما نیازی به مراجعه به دندانپزشک برای برداشتن آنها ندارید و روند بهبودی راحت تری خواهید داشت.
بخیه های غیرقابل جذب برخلاف بخیه های قابل جذب، در بدن حل نمی شوند و باید پس از مدتی از طریق جراحی دندانپزشک برداشته شوند. این نوع بخیه ها معمولاً از مواد مقاوم تر درست می شوند و برای زخم هایی که نیاز به استحکام بیشتری دارند، استفاده می شوند. اگر از بخیه های غیرقابل جذب استفاده شود، معمولاً 7 تا 10 روز پس از جراحی باید برای برداشتن آنها به دندانپزشک مراجعه کنید.
فرایند بخیه ایمپلنت بسیار دقیق بوده و به مهارت جراح بستگی دارد. پس از قرار دادن پایه ایمپلنت در استخوان فک، ناحیه جراحی شده باید بسته شود. جراح بافت های نرم اطراف ایمپلنت را به دقت تنظیم می کند تا از قرارگیری مناسب بخیه ها اطمینان حاصل شود. نخ بخیه به صورت دقیق در ناحیه جراحی شده قرار می گیرد تا زخم بسته شود و بافت ها تثبیت شوند. جراح اطمینان حاصل می کند که بخیه ها محکم و ایمن هستند و هیچ کشش اضافی روی زخم وجود ندارد. به صورت کلی این فرایند نیازمند طی کردن 3 مرحله خواهد بود:
قبل از شروع عمل ایمپلنت، دندانپزشک ابتدا از وضعیت سلامت دهان و دندان شما مطمئن می شود. همچنین، بررسی هایی مانند رادیوگرافی یا سی تی اسکن انجام می شود تا دندانپزشک به خوبی بتواند وضعیت استخوان فک و موقعیت دقیق ایمپلنت را ارزیابی کند. سپس با استفاده از بی حسی موضعی، منطقه مورد نظر برای جراحی بی حس می شود تا شما هیچ دردی احساس نکنید.
در مرحله بعد، دندانپزشک با استفاده از ابزارهای مخصوص، شکافی در لثه ایجاد می کند تا به استخوان فک دسترسی پیدا کند. سپس ایمپلنت دندانی در استخوان فک نصب می شود. پس از قرار دادن ایمپلنت دندان، لثه ها باید دوباره به هم وصل شوند.
پس از قرار دادن ایمپلنت، بخیه ها برای بستن لثه ها و حفظ موقعیت ایمپلنت زده می شود. با توجه به نوع بخیه و مواد آن، این بخیه ها می توانند قابل جذب یا غیرقابل جذب باشند. فرآیند بخیه معمولا حدود 15 تا 30 دقیقه طول می کشد و پس از آن، منطقه تحت درمان باید برای دوره ای مشخص استراحت کند.
اگر سفید شدن روی بخیه ایمپلنت همراه ورم و درد شکل گیرد، علائم ممکن است نشانه هایی از وجود التهاب وخیم و عفونت شدید را خبر دهند. اجتماعی باکتری و میکروب های مضر برای دهان می توانند در سفید شدن روی بخیه تاثیرگذار باشند. لازم به ذکر است که پس زدن ایمپلنت از بافت های اطراف لثه هم تاثیرگذار است. علائم عفونت با هالیتوزیس (بوی ناخوشایند دهان) و خروج مایع چرکی سبز یا زرد رنگ از قسمت جراحی ایمپلنت همراه است و در صورت مشاهده باید سریعا به نزد دندانپزشک برای معالجه و درمان اقدام کرد.
😉 آشنایی با تاثیر سیگار بر ایمپلنت دندان برای جلوگیری از عفونت و افزایش طول عمر ایمپلنت ضروری خواهد بود.
عفونت بخیه ایمپلنت دندان به عنوان مهم ترین و اصلی ترین عارضه احتمالی بعد از جراحی ایمپلنت معرفی می شود. باید بدانید که در صورت عدم بی توجهی به دستورالعمل های درمان، احتمال شکستگی ایمپلنت افزایش می یابد. نشانه های عفونت بخیه ایمپلنت دندان نظیر مواردی مانند لغزش ایمپلنت هنگام اعمال فشار (چه کم یا زیاد)، خروج خون از محل جراحی، ترشح بوی ناخوشایند از دهان، خروج مایع عفونی چرک زرد یا سبز رنگ، ایجاد لایه قرمزی در ناحیه عمل، ایجاد درد، بروز تورم، تپ، واکنش به لمس است. اما چرا عفونت بخیه شکل می گیرد؟
برای جلوگیری از بروز خطرات جدی بعد از عفونت بخیه، در صورت مشاهده هر گونه از علائم سریعا به نزد دندانپزشک مراجعه کنید تا راهنمایی های لازم ارائه شود.
شل شدن بخیه ایمپلنت به معنای بروز اتفاقات جبران ناپذیر و خطرناک است. در صورت مشاهده هر گونه از علائم شل شدن بخیه، مراجعه به دندانپزشک برای درمان و جلوگیری از مشکلات جدی ضروری است. باز شدن بخیه ایمپلنت دندان به 6 عامل بستگی دارد:
برای بسیاری از متقضیان این روش جایگزین دندان های از دست رفته، سوالی مبنی بر “عوارض دیر کشیدن بخیه ایمپلنت” بعد از جراحی پیش می آید. بی توجهی به زمان مشخص کشیدن بخیه یعنی منجر به سرخ شدن ناحیه بخیه به همراه تورم، سوزش و درد. لازم به ذکر است که در صورت دیر کشیدن بخیه، ماده کلوئید تشکیل می شود تا احساس خارش، درد و واکنش های آلرژیک شکل گیرد. عارضه های نظیر التهاب لثه، ورم، شکل گیری عفونت، بیماری پریودنتال لثه و تجمع پلاک در صورت دیر کشیدن بخیه رخ می دهد:
کشیدن بخیه ایمپلنت دندان با کمی ناراحتی و احساس درد همراه است. لازم به ذکر است که هنگام کشیدن بخیه، مقدار بسیار کم و غیر قابل توجه از خون به بیرون خارج می شود. درد کشیدن بخیه تا چندین هفته همراه افراد است و دندانپزشک با تجویز مسکن و آنتی بیوتیک های تسکین درد به رفع این مشکل می پردازد.
جواب سوال چند روز بعد ایمپلنت بخیه را بکشیم؟ در بازه زمانی یک هفته الی 10 روز خلاصه می شود. بازه زمانی حداکثر 10 روزه برای بهبود و التیام نواحی زخم جراحی به همراه اتصال پایه ایمپلنت با استخوان فک و لثه نیاز است. دندانپزشک با آنالیز دقیق از سرعت روند درمان و بهبودی محل جراحی، بهترین زمان را برای استخراج بخیه در نظر می گیرد. لازم به ذکر است که اگر بخیه جذبی باشد، دیگر نیازی به استخراج آن برای جلوگیری از مشکلات جدی نیست.
4 مورد از مهم ترین مراقبت ها عبارت اند از:
در موارد زیر باید در کوتاه ترین زمان ممکن به دندانپزشک مراجعه کنید:
راهکاری قطعی برای درمان مشکل باز شدن بخیه ایمپلنت دندان زودتر از زمان تعیین شده، در دستان دندانپزشک متخصص قرار دارد. در چنین شرایطی باید بدون فوت وقت به نزد دندانپزشک متخصص مراجعه نمایید. دندانپزشک متخصص با بررسی و ارزیابی وضعیت، ممکن است تصمیم به بخیه مجدد جهت جوش خوردن کامل پروتز دندانی با لثه و استخوان فک در نظر بگیرد.
بخیه ایمپلنت یکی از مراحل کلیدی در جراحی ایمپلنت دندانی است که به حفظ موقعیت ایمپلنت و فرآیند بهبودی سریع تر کمک می کند. توجه به مراقبت های بعد از ایمپلنت دندان نظیر رعایت بهداشت دهان و دندان، مصرف داروها و مراجعه به دندانپزشک در صورت بروز مشکلات، می تواند به شما کمک کند تا بهبودی مناسبی داشته باشید. اگر شما هم قصد انجام ایمپلنت دارید، آگاهی از روند فرایند بخیه و مراقبت های مربوط به آن می تواند به شما کمک کند تا تجربه بهتری از این جراحی داشته باشید.
فرایند بخیه تحت بی حسی موضعی انجام می شود و معمولاً بیمار در طول عمل دردی احساس نمی کند. پس از جراحی ممکن است کمی ناراحتی یا التهاب وجود داشته باشد که با دارو کنترل می شود.
زمان بهبودی به نوع بخیه و وضعیت سلامتی بیمار بستگی دارد، اما معمولاً بین 7 تا 14 روز زمان می برد.
نه لزوماً. انتخاب نوع بخیه بستگی به نوع جراحی و توصیه دندانپزشک دارد. بخیه های غیرقابل جذب در موارد پیچیده ممکن است بهتر عمل کنند.
در صورت باز شدن بخیه ها باید سریعاً به دندانپزشک مراجعه کنید تا از مشکلات جدی تر جلوگیری شود.
اگر بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت نشود، احتمال عفونت وجود دارد. استفاده از دهانشویه های تجویزشده توسط پزشک و رعایت توصیه های او از این مشکل جلوگیری می کند.
حداکثر 10 روز برای خارج کردن بخیه از محل جراحی ایمپلنت نیاز است. هر چند زمان دقیق را دندانپزشک با بررسی سرعت التیام و بهبودی محل جراحی تایین می کند.